Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ κορυφὴ τῶν ἀρετῶν. Αὐτὴ ἔφερε τὸν Θεὸ στὴ γῆ καὶ αὐτὴ τὸν ἀνέβασε πάνω στὸν Σταυρό.  Ὁ ἴδιος  ὁ Χριστὸς μᾶς εἶπε: Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς, ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ Πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους… Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί. Ἡ ἀγάπη μας λοιπὸν εἶναι πραγματική, μόνον ὅταν μιμῆται τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ προσφέρεται πρὸς ὅλους, χωρὶς διακρίσεις. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λέμε ὅτι ἔχουμε ἀγάπη, καὶ νὰ μὴν ἀγαποῦμε ὅλους, δηλαδὴ καὶ ἐκείνους ποὺ μᾶς ἀδίκησαν ἢμᾶς ἐπιβουλεύονται, τοὺς ἐχθρούς μας. Ἐκεῖ ἀκριβῶς κρινόμαστε ἂν ἔχουμε ἀληθινὴ ἀγάπη.